W latach 80. był jednym z filarów awangardowej rewolucji w polskim jazzie. Zespoły takie jak Free Cooperation, Green Revolution i Sesja Acoustic Action to jego macierzyste składy, które przeszły do historii tej muzyki. Na tym nie koniec: w połowie lat 80 był jednym z pierwszych polskich muzyków którzy odnieśli sukces w Wielkiej Brytanii – gra-jąc trasę koncertową z czołową brytyjską grupą Pinski Zoo. Także wtedy rozpoczął histo-rię polskiego rapu nagrywając ze swoją grupą Green Revolution pierwszy utwór utrzy-many w tej stylistyce: MA Rap. Na początku lat 90 wykonał zwrot, nagrywając wyciszo-ną i oszczędną w środkach wyrazu, akustyczną płytę Another Form of Communication - ewenement w polskim jazzie. Także wtedy rozpoczął historię polskiego ambientu na-grywając prekursorski album Muzyka Nowej Przestrzeni. Niedawno ukazał się podwój-ny album Konikiewicz Free Funk Trio Live at Rura 1982, który w USA został oceniony jako prekursorski w stosunku do czołowych amerykańskich zespołów, takich jak Mede-ski, Martin and Wood czy Bad Plus. Określany przez Bogdana chmurę jako jeden z naj-bardziej kreatywnych muzyków polskiego jazzu wciąż zaskakuje nowymi pomysłami i jest chyba ostatnim artystą, którego da się łatwo zaszufladkować. Nagrał ponad 120 płyt, a najlepszą rekomendacją dla niego jest fragment recenzji z pisma The Guardian w którym czołowy brytyjski jrytyk John Fordham określił go w krótkich słowach: "excellent Konikiewicz". Ciechowski, Janerka, Brylewski, T Love, Armia – to tylko niektórzy artyści, których wspierał w studio i na scenie brzmieniem swoich klawiatur. Muzyka filmowa, teatralna i telewizyjna oraz współczesna i elektroniczna. To w największym skrócie Wojciech Koni-kiewicz – niespokojny duch polskiej muzyki.
Trzonem tej grupy, grającej muzykę inspirowaną tradycyjnymi brzmieniami palestyń-skimi, są trzej bracia, grający na lutniach oud: Samir, Wissam i Adnan Joubran z Nazare-tu. Od czterech pokoleń w rodzinie Joubran pielęgnowana i doskonalona jest pasja i mi-łość do muzyki - ich matka jest śpiewaczką tradycyjnej muzyki arabskiej, a ojciec to je-den z najbardziej znanych lutników specjalizujący się w budowie oraz w grze na lutni oud. Obecnie dzielą swój czas i działalność artystyczną między Nazaret, Ramallah i Pa-ryż. Grają na największych na świecie festiwalach muzycznych, a ich żywiołowa muzyka rozpala publiczność na całym świecie. Utwory grupy Le Trio Joubran cechują się wirtuo-zerią i niezwykłym bogactwem artystycznym - ich twórczość inspirowana jest tradycyj-ną muzyką arabską i opiera się jej na podstawach, rozbudowana jest jednak o elementy improwizacji oraz o współczesne brzmienia, które sprawiają, że muzyka braci z Nazare-tu nabiera nowego wymiaru oraz porywa odbiorców swoim niezwykłym brzmieniem i klimatem. Na naszym festiwalu wystąpią wraz z dwoma muzykami towarzyszącymi w Sali Wielkiej Dworu Artusa.
Dhangsha (znany również jako Dr Das) to współzałożyciel i basista legendarnej grupy Asia Dub Foundation z Wielkiej Brytanii. Ten brytyjski zespół charakteryzowała kom-binacja rytmów ragga-jungle, dubu, bhangry, a nawet muzyki rockowej oraz niezwykle szybkiej partii wokalnej, zarówno śpiewanej jak i rapowanej. W swoich tekstach zespół podejmował przede wszystkim tematy społeczno-polityczne, związane z rasizmem i emigracją. Dhangsha, występujący obecnie solo, to eksperymentalny muzyk z południowoazjatyc-kimi korzeniami. Jest uznawany za jednego z pierwszych pionierów gatunku dub bass. Jego gra to również rodzaj muzycznej filozofii, polegającej na łamaniu tego, co nazywane jest „kodem basowym”. Jego muzyka instrumentalna jest pełna głębokiego, mrocznego i wysoce melodyjnego dubowego basu, indyjskich i arabskich pętli perkusyjnych, breakbeatów oraz sprzęże-nia zwrotnego i zniekształceń na granicy chaosu i hałasu. Jak sam mówi, w swojej twór-czości stara się odzwierciedlić świat będący w ciągłym ruchu.
Aktorka, reżyserka, menadżerka i producentka filmowa. Zajmuje się także fotografiką i sztuką wizualną. Zadebiutowała na ekranie w wieku sześciu lat niewielką rolą w fil-mie Awantura o Basię (1959). Następnie zagrała m.in. w filmie Wszystko na sprze-daż (1968). W wieku 14 lat za sprawą ojca zainteresowała się fotografią, w kolejnych latach prezentowała wiele wystaw. Poza swoją działalnością aktorską, Potocka jest także artystką wizualną. Pod koniec lat 70. wspólnie ze swoim mężem, Józefem Robakowskim, prowadziła niezależne miejsce sztuki legendarną Galerię Wymiany w Łodzi i współtworzyła jednocześnie środowisko ówczesnej polskiej awangardy. Potocka posługiwała się różnymi mediami: filmem (jej prace powstawały na taśmie 16 mm), pracowała także z wideo – jako jedna z pierwszych artystek w Polsce. Szczególne miejsce w jej twórczości zajmowała fotografia. Tworzyła fotograficzne cykle autoportre-tów oraz zdjęcia dokumentujące świat wokół niej. Wybierała z PRL-owskiej rzeczywisto-ści to, co wydawało się jej najbardziej paradoksalne, absurdalne, unikalne i budowała z reporterskich ujęć wieloznaczne kompozycje, układy i narracje. Potocka jako artystka wizualna zadebiutowała w 1976 r. w ramach zbiorowej wystawy „Oferta” w Lublinie. W kolejnych latach jej prace były pokazywane na wystawach m.in. w Łodzi, Warszawie, Wrocławiu, Zagrzebiu, Paryżu, Kassel, Hamburgu, Brukseli i Nowym Jorku. Na naszym festiwalu zaprezentuje wystawę autorską fotograficzną oraz zaprezentuje swoje filmy o sztuce awangardy.
Urodziła się w Chobieni na Dolnym Śląsku, od lat 80. mieszka w Paryżu. Skończyła stu-dia na PWSSP (obecnie Akademii Sztuk Pięknych) we Wrocławiu. W swoich pracach wykorzystuje różnorodne materiały rzeźbiarskie, od naturalnych po przemysłowe. Klu-czowym ich elementem jest jednak sama przestrzeń, w której powstają. W jej częściowo ruchomych rzeźbach, z których pierwsze powstały podczas studiów we Wrocławiu, ważną kategorią jest równowaga. Realizowane w mniejszej i większej skali w kolejnych latach prace z tego cyklu przypominają na poły organiczne formy, na poły skompliko-wane przyrządy o tajemniczym przeznaczeniu. Oto jak sama mówi o swojej twórczości: "Chciałabym, aby moja rzeźba była jak ulotne zjawisko wywodzące się ze światów biolo-gii, maszyn i przyrządów”. Jej prace prezentowane były na wielu wystawach indywidu-alnych i zbiorowych w galeriach i muzeach, początkowo we Francji, a potem w ponad 100 innych krajach całego świata. Ludwika Ogorzelec ma również piękną kartę działalności niepodległościowej, najpierw jako działaczka NZS, a potem Solidarności Walczącej, również na emigracji we Francji, za co została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Robert Babicz to urodzony w Polsce producent muzyczny, inżynier masteringu i wyko-nawca. mieszkający na Malcie. Dzięki karierze trwającej prawie trzydzieści lat i obejmu-jącej gatunki od techno, przez acid house po minimal, Robert był również znany między innymi pod pseudonimami Rob Acid, Acid Warrior, Department of Dance i Sontec. Wy-dał wiele cenionych płyt. Jest dobrze znany jako wykonawca na żywo, ponieważ używa syntezatorów i sprzętu do występów na żywo oraz improwizuje w każdym secie, który gra. Ważnym wydarzeniem ostatnich lat było założenie przez Roberta Babicza nowej wytwórni „Babiczstyle”. Jak sam mówi: „Robię to, aby mieć platformę o najwyższej moż-liwej jakości dźwięku i miejsce dla mnie i moich przyjaciół, gdzie możemy wydawać na-szą muzykę”. Każdy wtajemniczony miłośnik muzyki klubowej wie, że gdziekol-wiek Robert Babicz zjawi się na świecie, jest natychmiast rozpoznawany zarówno dzięki swojej muzyce, charakterystycznemu ciepłemu uśmiechowi, jak i energii. Walorem artysty jest integralność jego sztuki oraz wizji – podkreśla on, że zależy mu na tym, aby być przede wszystkim sobą w tym, co robi.
Kasia Pietrzko –– pianistka, kompozytorka, aranżerka i absolwentka krakowskiej Aka-demii Muzycznej. Po udanym debiucie ze swoim trio szybko stała się nie tylko czołową młodą artystką na polskim rynku fonograficznym – wzbudziła też duże zainteresowanie w całej Europie. Po sukcesie pierwszej płyty Kasia Pietrzko Trio „Forthright Stories” (2017), nagrodzonej „Mateuszem” Trójki, Grand Prix Jazz Melomani oraz nominacją do Fryderyka, Kasia rozpoczęła działalność koncertową na prestiżowych scenach muzycz-nych i festiwalach na całym świecie. W pandemicznym 2020 roku trio Kasi przedstawi-ło swoją drugą autorską płytę zatytułowaną „Ephemeral Pleasures”. Album jest dowo-dem konsekwencji stylu i rozwoju autorskiego języka trio. Duch współpracy zespołu i potężna energia łączy się w niej z wysublimowaną mieszanką harmonicznej wyobraźni, liryzmu i nieograniczonej kreatywności. W maju 2021 roku Kasia Pietrzko Trio jako je-dyny zespół reprezentował Polskę na międzynarodowych targach Jazzahead w Bremie. Na zaproszenie festiwalu Chopin i jego Europa Kasia Pietrzko wraz z saksofonistą Macie-jem Kądzielą skomponowała jazzowe interpretacje wierszy Cypriana Kamila Norwida, recytowanych przez Andrzeja Chyrę. Premiera projektu miała miejsce w sierpniu 2021 w Filharmonii Narodowej w Warszawie. Doczekał się on także wersji płytowej – studyj-ny album zatytułowany „Norwid” miał swoją premierę we wrześniu 2022 roku. W li-stopadzie 2021, podczas Jazzowej Jesieni w Bielsku-Białej, urzeczywistniła zaś na scenie swoje wieloletnie marzenie: autorski koncert „Anxious Beauty”, wykonywany przez wła-sne trio z towarzyszeniem kwintetu jazzowego i chóru mieszanego. 28 kwietnia 2023 r., nakładem Warner Music (seria Polish Jazz) ukazała się najnowsza płyta Kasia Pietrzko Trio, zatytułowana „Fragile Ego”.
Jest absolwentem Akademii Muzycznej w Poznaniu. Popularność solową na rodzimym rynku muzycznym zdobył bestsellerowym albumem „Ogród Króla Świtu” oraz wideoklipem „Ucieczka z Tropiku”, który przez telewidzów uznany został za najlepszy klip 1984 roku. W tym czasie miał już na swoim koncie kolejną „złotą płytę” oraz szereg koncertów w kraju i za granicą (koncertował m.in. w Berlinie, Hamburgu, Bremie, Pradze, Moskwie i Kuwejcie), zaś w plebiscytach na najpopularniejszego instrumentalistę przez pięć kolejnych lat (1981–1985) zajmował pierwsze miejsce. Lata 1986–1990 spędził w Kuwejcie, jako wykładowca w Akademii Muzycznej. Okres ten zaowocował kompozycjami z wpływami muzyki arabskiej. Z powstałych w tym okresie, w Polsce najbardziej znana była fantazja symfoniczna „Twarze Pustyni”. Po powrocie do Polski nagrał kolejną płytę „Dziecko Słońca”. Jako jeden z pierwszych w kraju i w tej części Europy, idąc śladami Jeana Michela Jarre’a, wykonał wielkie plenerowe koncerty muzyki i światła w Szczecinie (1993) i w Krakowie (1994), które oglądało łącznie blisko 50 000 widzów. Potem były kolejne koncerty tego typu. W styczniu 2017 roku roku Marek Biliński wydał nowy album zatytułowany “Life is Music”. W dniu 7 maja 2018 roku w Poznaniu odbył się koncert „Radio, Poznań, Jazz”, który był podsumowaniem jubileuszu 90-lecia Polskiego Radia w Poznaniu. Marek Biliński otrzymał srebrny medal „Zasłużony Kulturze Gloria Ar`s” nadany przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Jest skrzypkiem improwizujący. Aktywny na profesjonalnym rynku muzycznym od 1978 roku. Współtwórca i członek ponad 60 zespołów z różnych obszarów muzycznych: jazz, blues, rock, muzyka klasyczna i improwizowana. Zwycięzca międzynarodowych konkursów „Jazz nad Odrą” (Wrocław 1978) i „Złoty Smyczek” (Szczecin – 1986). Gra na ponad 40 opublikowanych płytach. W latach 90-tych XX wieku związany ze światem teatru: napisał muzykę do 30 przed-stawień oraz wystąpił w ponad 350 spektaklach. Twórca muzyki do filmów dokumen-talnych i programów TV. Koncertował w prawie całej Europie oraz w Chinach, Rosji, USA i w Algierii. Wykładowca Akademii Muzycznej w Katowicach i Akademii Muzycznej w Łodzi. Uprawia muzykę improwizowaną inspirowaną różnymi gatunkami, próbując łączyć ich elementy w jednorodny i spójny język muzyczny. Interesuje się badaniami nad formą w muzyce improwizowanej, opublikował książkę pt. „Improwizowana forma otwarta – między wolnością a koniecznością”. Jest profesorem Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach.
Dr hab. Dariusz Pniewski, prof. UMK – profesor Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, pracownik Katedry Antropologii Literatury i Nowych Mediów w Instytucie Li-teraturoznawstwa. Jego zainteresowania naukowe i badawcze obejmują literaturę, sztukę i estetykę romantyzmu europejskiego, neoromantyzm w literaturze i estetyce współczesnej, kategorię wzniosłości i estetykę w kontekstach społecznych i politycznych.
Dr Maciej Klimarczyk – lekarz psychiatra, seksuolog, doktor nauk medycznych. Pro-wadzi własną praktykę lekarską w Bydgoszczy i w Mogilnie. Zajmuje się też popularyza-cją wiedzy o zdrowiu psychicznym i seksualnym człowieka, prowadząc swój kanał na YouTubie i współpracując z wieloma instytucjami i mediami (Radio ZET, TVN, Wybor-cza.pl, „Wysokie Obcasy”, TOK FM, TVP Bydgoszcz, Muzeum Okręgowe w Bydgoszczy, Uniwersytet Trzeciego Wieku w Bydgoszczy). W 2021 roku nakładem Wydawnictwa Literackiego ukazała się jego debiutancka powieść, thriller psychologiczny pt. Śpiewaczka. Książka została nominowana przez portal lubimycztac.pl do tytułu książki roku w kategorii debiut, a także otrzymała Literacką Nagrodę Bydgoszczy „Strza-ła Łuczniczki”. W maju 2024 roku wydał kolejną książkę "Prokuratorka"
Dr Filip Bolechała jest specjalistą medycyny sądowej, pracownikiem Zakładu Medycy-ny Sądowej Collegium Medicum UJ. Orzekał w wielu głośnych sprawach, współpracuje m.in. z policjantami z tzw. Archiwum X, badającymi niewyjaśnione zbrodnie z przeszło-ści. Biegły sądowy, wykładowca, autor licznych publikacji naukowych poświęconych aspektom sądowo-lekarskim, a w szczególności przypadkom zabójstw, zastępca redakto-ra naczelnego Archiwum Medycyny Sądowej i Kryminologii, konsultant wojewódzki w dziedzinie medycyny sądowej dla woj. świętokrzyskiego, członek Polskiego Towarzystwa Medycyny Sądowej i Kryminologii oraz Polskiego Towarzystwa Kryminalistycznego. Au-tor publikacji naukowej "Zabójstwo a niepoczytalność
Robert Małecki – politolog, filozof i dziennikarz, a także nauczyciel kreatywnego pisania i - co najważniejsze - autor bestselerowych powieści kryminalnych. Uznawany za jedne-go z najlepszych polskich specjalistów w tej branży. Jest laureatem Nagrody Wielkiego Kalibru i nagrody Kryminalnej Piły oraz zdobywcą "Złotej Karety" w kategorii Kultura, przyznawanej przez toruński Dziennik "Nowości". Robert Małecki pisze z dużym zaan-gażowaniem i precyzją, niejednokrotnie do fabuły dołącza elementy psychologiczne, które dodatkowo pogłębiają portrety bohaterów. Często poruszane przez Małeckiego tematy dotyczą problemów społecznych, politycznych oraz kwestii moralnych. To wła-śnie takie podejście do literatury sprawia, że jego książki nie tylko dostarczają rozrywki, ale również skłaniają do refleksji i dyskusji na różne tematy. W swojej twórczości autor stara się być jak najbardziej realistyczny, dlatego też niektóre jego powieści są oparte na prawdziwych wydarzeniach.
Hanna Szczukowska-Białys – doktor nauk rolniczych w specjalności zootechnika, ab-solwentka Wydziału Hodowli i Biologii Zwierząt Uniwersytetu Technologiczno-Przyrodniczego w Bydgoszczy oraz UE Erasmus w Erciyes University w Kayseri (Turcja). Jest rodowitą bydgoszczanką, która kocha swoje miasto. Jest ono jednym z głównych bohaterów jej debiutanckiej serii powieści kryminalnych. Pierwsza z nich, "Robaki w ścianie". Laureatka konkursu na opowiadanie kryminalne Międzynarodowego Festiwalu Kryminału we Wrocławiu (2019) i uczestniczka warsztatów z Mariuszem Czubajem (2019),Katarzyną Bondą (2022),Katarzyną Puzyńską (2022),Ryszardem Ćwirlejem (2022),Martą Guzowską (2022),Wojciechem Chmielarzem (2022) oraz absolwentka dwóch kursów „Maszyny Do Pisania” z Robertem Małeckim (2019).